Zenek od najmłodszych lat kochał się w Kasi siostrze Jarka. Kiedy skończył 25 lat
oświadczył się Kasi. Oświadczyny zostały przyjęte. Szczęśliwi rodzice młodych wyznaczyli datę wesela za kilka tygodni.
Pewnego czerwcowego dnia, od świtu, Jarek łowił klenie i miał sukcesy. Postanowił wrócić do domu okrężną drogą po to, aby zobaczyć jak podrosły czarne
bocianięta w gnieździe na wysokiej sośnie. Szedł łąką, potem lasem, aż doszedł do
rozświetlonej słońcem,pachnącej polanki. Po przeciwnej stronie zobaczył, ku swojemu zaskoczeniu, dwoje kochających się ludzi. Cofnął się za krzew, aby być niewidocznym i obserwował scenę. Po pewnym czasie kochankowie wstali. Wtedy Jarek zobaczył, że to jego siostra Kasia i "Goryl" ojciec trojga dzieci, znany we wsi z dużej siły i małego rozumu.
Jarka zamurowało. Najpierw stał, a potem biegł przez las, aż do utraty tchu.
Zziajany usiadł na pieńku. W głowie mu się kotłowało. Co ma teraz zrobić? W pierwszej chwili pomyślał, że zabije "Goryla". Ale to nie ma sensu - winna jest Kasia. Powiedzieć Zenkowi? Będzie awantura na całą wieś, z wesela nici, a i przyjaciela może stracić. Powiem Matce? Matka zawsze umiała znaleźć rozsądne wyjście.Jednak dla Matki, to będzie cios, więc po co zadawać Jej ból? Powiedzieć co widział tej dziwce? Jeśli powie tylko Kasi, to znaczy, że będzie ją szantażował. Nie będę szantażystą. Co robić? Może dać jej po pysku? Dylemat. Co robić? Po co poniosło mnie oglądać te bocianiaki?
Minęło kilka godzin. Spostrzegł, że nie ma ryb i całego majdanu. Powlókł się do domu. Dręczyła go myśl - a może ja nic nie widziałem???
Koniec bajki.
Morał:
1. Są sytuacje w których każde wyjście jest złe.
2. Nawet najmądrzejszy wędkarz nie jest w stanie zrozumieć kobiety.
